ثمین بهترین هدیه آسمانی

با تحقیقاتی که از ماهها قبل کرده بودم، بعید به نظر می رسید شب ِ قبل از واکسنت کابوس نبینم! حتی پی ِ چند شب بی خوابی و تب و ... را هم به تنم مالیده بودم. تا اینکه چهارشنبه 11/10/92 ساعت 11 مرخصی گرفتم و تو را با مامان جون به درمانگاه بردم. والا اگه خودم واکسن داشتم آنقدر دلهره نداشتم ولی خدا را شکر که به خیر گذشت و فعلا تا شش سالگی دغدغه ی واکسن، تعطیل! وَرجه وورجه ها و بپر بپرهای جنابعالی بعد از اینکه رسیدیم خونه هم، باعث شد پایت خیلی اذیت نکنه و بتوانی تکانش بدهی. من هم که کلا آن روز و 5شنبه و جمعه را در بس در خدمتت بودم ! عصرش رفتیم خانه مادرجون ِ من و فرداش با بابایی خرید رفتیم بیرون و ... حسابی خوش گذروندیم. تو هم کلی لوس شدی!!! و ...

دختر عزیزم، هفته ی شاد و پر مشغله ای را در کنار ِ هم سپری کردیم. رفتن مادرجون به مشهد ، مهمانی ناهار و شام ِ پنج شنبه خانه عمه ،  بارشِ بی سابقه ی برف (32 سانتیمتر!) و حتی تعطیلی ِ یک روزه دانشگاه و رفتن به پیست ِ برف بازی با دوست ِ بابایی از شادی های هفته بود. و اما... ترکیدن لوله آب و دزدیده شدن کابل های برق ِ باغ، تصادفِ ماشین(که شکر ِ خدا، خوشبختانه به خیر گذشت)، آسیب دیدگیِ انگشتِ شصتِ بابایی  و مراقبت های سه ساعته امتحاناتِ عصرِ دانشگاه و کلافگی ِ تو و بابایی،  هم از چیزهایی بود که الحمدلله پشت سر گذاشته ایم. اما دخترم! قطعا همه این اتفاقها می افته تا یادمون نره خدا همه وقت، همه جوره هوای ِ ما رو داره !   ...

دیگه کم کم داشت یادمون می رفت که زمستون ، یعنی بارون و برف! یادمون می رفت راه رفتن توی برف چه احساس ِ لطیفی داره و چقدر می چسبه! حتی خوردن آش رشته کنار ِ شومینه و دیدن ِ بارش ِ برف از پشت ِ پنجره ی مات شده داشت رویا می شد. حس و حال ِ شال و کلاه گذاشتن برای آدم برفی ، یا گشتن دنبال هویج، برای دماغش فقط خاطره شده بود. و قصه ی ننه سرما که پنبه های لحافش را می تکاند، افسانه ی دست نیافتنی! تاصبح ... که از پشتِ پنجره برف را دیدم و از لذت ِ زمستان های سرد و برفی به وجد آمدم. زنده شدم، جون گرفتم! از خاطراتِ پرتابِ گلوله برفی و درست کردن ِ آدم برفی و سُر خوردن از برف و حتی غَلت زدن روی برفهای باغ. (آخرین باری که 3 سال پیش حسابی برف بارید با ب...

و من باز هم بیدارم، اگر این روال ادامه یابد شاید از میان دل شب تا امتداد چهل سالگی به پیامبری مبعوث شوم! خیلی دور نیست ولی برای من کمی دیر است، عجله دارم........ باید که زودتر این پیام را بر مردمان بگویم که "عاشقانه زیستن چه عمیق است!!!" چه زیباست!....... و چه سخت است!...... و تو می توانی امیدی به دیگری داشته باشی ، حتی به دخترک کوچکی که آینده بزرگی دارد! اعجاز ِ پیامبری ِ تو !!! و چه زیبا ،که در چنین روزی،  نقشِ مرموز ترین عددِ دوست داشتنیت را در تکراری سه گانه با او جشن می گیری، به یُمن پانصد و پنجاه و پنج روزگیِ معجزه ات. چشم می دوزی به هر آنچه در کنارش به شیرینی آموخته ای و هر آنچه که باید بیاموزی تا روشنی ِ راهش گردد و تب...

گر چه مراقبت از کودک یک سال و نیمه سخت تر از مراقبت از کودک یک ماه و نیمه است، ولی قطعا به همان اندازه شیرین تر و البته بسی بیشتر! آنچه جذابیت ِ ماجرا را بیشتر می کند، رفتارها، حرکات، حرفها و یا حتی خوابِ کودک است که در این سیر ِ تکاملی ِ نا محسوس ، هر روز جلوه ای دیگر به خودش می گیرد و من چقدر خوشبختم که داشتن ِ دخترکِ نازی چون تو را هر روز تجربه می کنم. این روزها: -        عقب عقب راه میری و از من دور می شوی، بعد شروع به دویدن به سمتم می کنی و تو آغوشم می پری و من ذوق می کنم. -        دیگه برای رفتن به آشپزخانه نمی شینی و پله آنرا ایستاده بالا و پایین میری . -&...

 به یقین خدا نیز برق چشمان تو را دید و به یمنش، خویش را تبارک گفت؛ تبسم زیبایت را نظاره کرد و بهار را نقش کشید؛  طراوت ِ احساست را نظاره کرد و عشق را رقم زد  و زندگی را قلم. آنگاه  مادری را آفرید تا کسی باشد که تو را از او وام بگیرد و به نهایت ِ او دوست بدارد، بی چون و چرا ! و اینک که سالی گذشت ، در نیمه راهِ سالی  دیگر، که تو را به امانت گرفته ام،  نفس نفس لبخنده های بی بدیلت را مرور می کنم . پرده پرده خاطرات ِ نابت را به تصویر می کشم . برگ برگ یادگارِ با تو بودن را ورق می زنم ...  تا همه آنچه به یُمن ِ قدومت ارزانی ام شده را ثانیه به ثانیه ، از بَر کنم و باز همچون همیشه های مادرانه فریاد ِ شوق برآورم که...

یکسال گذشت امروز سالگرد دفن شهدای گمنام در دانشگاه است و یاد آور اولین روزی که بعد از شش ماه با تو بودن ، ناچار به سر ِ کار برگشتم! برای یک لحظه تمام خاطراتِ آن روزهایم زنده شد. تردید و دو دلیِ ادامه دادن یا بریدن، تنظیم ِ ساعات ِ شیر دهی و شمردن دفعات ِ آن ، فکر ِ اینکه تو چطور بدون ِ من آن هم برای هشت ساعت سپری خواهی کرد. تقریبا آن روزها، همه لحظاتم به بغض و اندوه می گذشت، حتی کابوس ِ جدایی از تو مرا آزار می داد و واقعا چقدر سخت بود! بعد از نه ماه در بطن داشتنت،شش ماه لحظه به لحظه با تو بودم و با حضور ِ تو نفس می کشیدم و آنقدر به تو وابسته بودم که فکر ِ تنها گذاشتنت هم عذابم می داد. در چنین روزی به دانشگاه اومدم و با رییسمان دربا...

داشتن یک دختر 18 ماهه ی سرشار از انرژی و شاد، نعمتی است که فقط مادران آنها می دانند. خصوصا وقتی کوچولوی ِ عزیزشان چند روزی کسل باشد، خروسک گرفته باشد و همزمان دندانهای نیش بالایش جوانه بزند و دندانهای نیش پایینش بخواهد سرک بکشد و .... به هر حال این نیز بگذرد. و خدا را شکر که دوره نقاهت سخت سه روزه این بیماری جدیدالکشف با علائم خروسک و سیاه سرفه  هم سپری شد و الان به جز سرفه و آبریزشی که قراراست دو سه هفته ای میزبانش باشیم ، مشکل حاد ِ دیگری نداریم. داخل پرانتز عرض کنم : مشکلی به جز فکر واکسن ِ مخوف ِ 18 ماهگی!!!!!! مراقبت های وقت و بی وقت امتحانات ترم ِ مهر!!!!!!!! دغدغه ی یک روزه ی خرید و فروش ِ منزل!!!! و ... (فعلا به گمانم کفای...

29/9/92 و ما پیشاپیش در 29/9/92 به استقبال یلدایی رفتیم که یادگار نیاکانمان است ، در حالیکه تنها 9 روز دیگر تا 2*9 ماهگی تو باقی مانده !!!   بازی قشنگی که مدیون دقایق پایانی پاییزیم و البته در کنار هم، سرگرم تر از آنکه حتی جوجه های نشمرده را بشمریم. شهر... ، دور از هیاهوی همیشگی در همهمه ای شاد غوطه ور بود ؛ به شادمانی آخرین چهارشنبه ی اسفند و یا راس ساعتِ تحویل سال! بوی تازگی و طراوت می پیچید و در سرمای شب، نفس نفس می زد. این بار به شیرینی بارش برف نه ، ولی  همچنان به سردی آن!!! چله نشستیم یلدایی را که بلندایش تنها دقیقه ای به درازا می کشید ولی به حرمت همان، گرد هم آمدیم؛ دل به حافظ سپردیم و تا نیمه های شب خواب را پشت د...